Jakiś czas temu skończyłam ostatnią pozycję Carlosa Ruiza Zafona pt.Więzień nieba, kontynuację Cienia wiatru utrzymaną w podobnym klimacie.
Cała książka napisana jest niezwykle barwnym językiem, kwestie Fermina, tak jak poprzednio, to literackie cacko. Erudycja łączy się z inteligentnym humorem. "Więzień Nieba" to powieść o wolności, przyjaźni, miłości i książkach. Mam wrażenie, że lepiej poznajemy Barcelonę, tło społeczne, historyczne i polityczne. Wszystko podane w nastrojowym klimatycznym sosie.
Ze światem wykreowanym przez C.R. Zafona żegnałam się z nadzieją, gdyż zakończenie jednoznacznie sugeruje, że będzie ciąg dalszy. Czekam...
