Takie tam 3...

Wczoraj zrobiłam kolejną karteczkę, kurs znalazłam tu. Chyba już wiem do kogo powędruje. Niesamowite  jak mnie to relaksuje! Szkoda, że wcześniej na to nie wpadłam. Każdy powinien mieć coś takiego, prawda?

Trafiłam dziś na artykuł - wywiad z położną Katarzyną Oleś w Wysokich obcasach o porodzie. Właściwie to koniec artykułu zwrócił moją uwagę, pozwolę sobie zacytować: 

"Jak w takim razie powinno wyglądać to partnerstwo?

Partnerstwo rozumiem tak, że ona może wyjść na kawę z koleżanką, a on wtedy zajmie się dzieckiem i nie będzie co chwila dzwonił z pytaniami: gdzie masz pieluchy? Fajnie, jak mężczyzna załatwi opiekunkę i zabierze kobietę do kina albo po powrocie z pracy sam coś ugotuje. To jest oczekiwany przez kobiety rodzaj partnerstwa, kiedy para dzieli się odpowiedzialnością za rodzinę.

Poza tym jeśli obok nie ma faceta, który przypilnuje pewnych rzeczy, to łatwo stać się matką Polką, a dla mnie to pejoratywne określenie. Nawet jak się to dziecko strasznie kocha, to opieka przez 24 godziny na dobę jest męcząca. Kobieta jest niewyspana, niedojedzona, zmęczona. I jest szczęściarą, jeśli ma przy sobie rozsądnego mężczyznę, który nie obraził się na cały świat o to, że nie poświęca mu się wystarczająco dużo uwagi".

Sporo moich koleżanek twierdzi, że to utopia...